Nieuws

Jaarlijkse Herdenking Britse en Canadese vliegtuigbemanning Oude Kerkhof Roermond

Op zondag 28 april 2019 heeft de Bond van Wapenbroeders, Afdeling Roermond en Venlo samen met vertegenwoordigers van Joint Force Command Brunssum en met medewerking van de Stichting Oude Kerkhof haar jaarlijkse herdenking gehouden van de gesneuvelde Britse en Canadese vliegtuigbemanningen alsmede de Nederlandse verzetsstrijders en verschillende omgekomen Nederlandse militairen, die daar begraven zijn. Het is om en nabij 75 jaar geleden dat zij hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid.

Voorzitter Emile van den Elshout verwelkomde namens de Wapenbroeders Wethouder Frans Schreurs van de gemeente Roermond. Verder was er een warm welkom voor onze jeugd en cultureel burgemeester van Roermond Pepijn Afman. Als buitenlandse gasten die werkzaam zijn bij Joint Force Command Brunssum, werden de British Senior Officer, group Captain Jeremy Johnson en de vertegenwoordiger van de Canadese strijdkrachten luitenant kolonel Michael van Marum alsmede de Nederlandse Senior Kolonel Edwin Altena welkom geheten.

Ook een aantal kinderen van de Synergieschool waren aanwezig. In de weken voor de herdenking zijn zij voorbereid op deze herdenking en er werd een zelf geschreven gedicht voorgedragen.

Er waren diverse familieleden aanwezig van de gevallen verzetsstrijders en militairen. Een special welkom was er voor onze vrienden van de RAFA Amsterdam/Limburg, The Royal British Legion van Rheindahlen en Holland Branch, the Royal Engineers Association, de Stichting Herdenkingsmonument Militairen en de Stichting op Vleugels der Vrijheid.  Verder waren er Wapenbroeders van verschillende Afdelingen en van het Bondsbestuur aanwezig en een 4 tal banierdragers gaven acte de présence. 

Na een mooie rede van de Wethouder kreeg onze cultuur-burgemeester Pepijn het woord. Indrukwekkend was zijn korte toespraak waarna Group Captain Jeremy Johnson het woord nam. Hij sprak voornamelijk over het offer dat de verzetsstrijders hadden gebracht.  Daarna droeg een kind van de Synergieschool een gedicht voor, hetgeen aan het eind van dit verslag is afgedrukt. Onder begeleiding van pipers en drummer werd vervolgens een rondgang gemaakt langs de 22 graven (negen Britse en Canadese vliegtuigbemanningen alsmede een dertiental Nederlandse Verzetsstrijders en militairen). De banierdrager van de Afdeling Roermond en Venlo alsmede die van de Royal Engineers Association Willich, Royal British Legion en Royal British Legion Holland Branch liepen met hun banier meteen achter de pipers. Wij hebben bij onze rondgang ook de vele andere slachtoffers, zowel kinderen alsook volwassenen in gedachten die a.g.v. bombardementen of gruweldaden om het leven zijn gekomen.  De kinderen van de Synergieschool hebben bij elk graf een boeketje gelegd.

Bij de graven van de geallieerde bemanningsleden was er een korte ceremonie. Daarna werd de Last Post gespeeld, gevolgd door een minuut stilte. Verschillende aanwezigen legden vervolgens een krans of bloemstuk. De rondgang ging verder langs de andere graven die ons via het graf van Dhr. Wolters naar het Protestante gedeelte van het Oude Kerkhof bracht. Na een bezoek van een tweetal graven aldaar gingen we in processiegang terug naar het Katholieke gedeelte en kwamen uiteindelijk weer terug bij de grote kapel alwaar alle aanwezigen bedankt werden. Voor de genodigden was er aansluitend koffie met vlaai bij Café Aad Remunj.

Graag willen we alle vrijwilligers van onze Afdeling Roermond en Venlo, alsmede de uitbaters van Aad Remunj bedanken voor de werkzaamheden die zij verricht hebben om deze herdenking tot een indrukwekkend gebeuren te maken. Ook de leden van de Stichting het Oude Kerkhof en de medewerkers van het Rode Kruis Roermond verdienen onze dank.

Naar de foto’s van dhr. Pim Ermers: >

Gedicht van leerlingen Synergieschool

Vrede

Vrede, het is iets waar we allemaal veel om geven.
We willen allemaal in vrede leven.
Maar sommige moeten in plaats van vrede,
in oorlog overleven.
Dan besef ik, wat voor een geluk ik heb hier…..
Wat die mensen die dit hebben meegemaakt,
het is te erg voor op papier.

In de oorlog was het niet fijn,
veel mensen leden onder pijn.
Soms als ze opstonden dachten ze;
Wat zal ik deze dag weer beleven,
kan het leven mij niks anders geven?
Was het leven maar groen,
maar wat konden zij daaraan doen.

Maar op deze dag staan we hier,
in stilte te denken aan de mensen die hier onder leden,
en wij zijn altijd maar ontevreden.
Wij hebben altijd iets te klagen,
en deze mensen, in die tijd,  die moesten alles zelf verdragen.

Dit was ons bericht.

Bedankt voor het luisteren naar ons gedicht.

Kindah, Ali, Sara, Nora, Malak, Abirnaaz en Faye.