Nieuws

Een veteraan vertelt: lkol b.d. Genie Hans Bus

Het relaas van een genist, Hans Bus, drie maal uitgezonden voor de BV Nederland.

Op vrijdag 29 maart 2019 mochten wij met een veertigtal geïnteresseerden in het NIM luisteren naar de ervaringen van Luitenant-kolonel buiten dienst Hans Bus. In zijn actieve loopbaan voor Defensie een genist in hart en nieren. Als jonge luitenant eind 1979 naar Libanon uitgezonden om aldaar als onderdeel van UNIFIL en Dutchbat zich bezig te houden met genietaken, zoals het plannen van de infrastructuur m.n. het opbouwen van prefabs, keukens en werkplaatsen. Vele anekdotes uit die tijd werden opgehaald, tot grote verbazing van het aanwezige publiek, die zich zo af en toe afvroeg of dat wel allemaal kon. Ja, dat kon in die tijd, dat we nog beschikten over dienstplichtigen met lang haar. Waar wij nog af en toe een pilsje mochten drinken in het uitzend gebied. Een uitzending onder VN paraplu en waar wij natuurlijk, zoals ook heden ten dage het geval is, regelmatig geritseld moest worden om e.e.a. in goede banen te leiden. Typerend voor die tijd was de minimale opleiding voorafgaande en de opvang bij terug keer (in het geheel niet dus).

Zijn tweede uitzending, een jaar na afloop van zijn eerste, mocht hij deel uit maken van de staf bij het hoofdkwartier in Naquara. Een hoofdkwartier met veel burger VN medewerkers. Was hij in zijn eerste uitzending beperkt tot het gebied van Dutchbat, nu mocht hij zich door het hele operatie gebied verplaatsen en bezocht hij alle aanwezige locaties met troepen van o.a. Fiji, Nepal, Ierland, Noorwegen en Nederland. Als genist was hij in die tijd verantwoordelijk (onder Frans bevel) voor de beveiliging van de diverse posten in het hele gebied dat door UNIFIL gecontroleerd werd. De invasie van de IDF op 6 juni 1982 heeft hij net niet meegemaakt, maar was wel getuige van de immense opbouw van troepen en materieel van de Israëlisch (Merkava tanks en veel infanterie voertuigen met personeel). Beschietingen van allerlei partijen, zowel standing forces alsook (illegal) armed groups waren aan de orde van de dag, en waren de grootste bedreigingen voor onze militairen aldaar.

Uitstapjes, als er verlof genoten kon worden, werden gemaakt naar het Midden-Oosten naar landen zoals Jordanië, Syrië en Israël  en zelfs het Verre Oosten. Soms legaal, soms ook zonder dat het hogere niveau daarvan op de hoogte was.
Als je dan weer terugkomt in Nederland, is het eerste wat je opvalt de bureaucratie en ”als mijn baret maar goed op het hoofd zit approach…

Na de pauze werd een tijdsprong gemaakt naar 1992/1993. Voormalig Joegoslavië. Verwachtende dat er nog tientallen andere genisten klaarstonden voor uitzending, werd het toch uiteindelijk Hans die moest gaan. Deze keer een gezin achterlatend en dat is natuurlijk een groot verschil. Hij nam deel aan UNPROFOR en werd liaison officier voor UNHCR,  de VN organisatie die zich bezig houdt met vluchtelingen en daar waren er velen van in die tijd.  Ook hier was het “loodgehalte” redelijk hoog. Verschil met zijn vorige uitzendingen was wel dat na afloop wat meer aandacht besteed werd aan de mensen die terug keerden van uitzending.

In zijn samenvatting stond Hans nog even stil bij de relatief grote groep mensen van UNIFIL die uiteindelijk PTSS heeft overgehouden aan hun uitzending. Zelf heeft hij zijn uitzendingen goed verwerkt en er eigenlijk een heel goed gevoel aan overgehouden.

De vele anekdotes (o.a. van een cavalerist in de 80 er jaren die bekend stond vanwege zijn 'swanning') hebben de avond tot een zeer vermakelijke bijeenkomst gemaakt. De vele details over de uitzendingen hebben uiteindelijk bijgedragen tot een zeer leerzame ervaring voor de aanwezigen. Hans, nogmaals dank.

Naar de foto's van dhr. Pim Ermers: >