Nieuws

Uitvaartplechtigheid met Bondseer van dhr. Wiel Mackus - Afd. Ospel

Op 4 november 20233 vond onder een zeer grote publieke belangstelling, waaronder ook veel Wapenbroeders, de uitvaartplechtigheid van Wiel Mackus plaats. De wijze waarop het stoffelijk overschot van Wiel naar het crematorium Weerterland werd vervoerd, was heel bijzonder, te weten op een aanhanger achter een jeep. De baar was bedekt met een camouflagenet. Door leden van het Exercitieteam werd de baar in het crematorium gereden tussen een grote erehaag met Wapenbroeders.

De aula van het crematorium vulde zich al heel snel. Daarom werd door velen een plaatsje gezocht in de aangrenzende ruimtes om de uitvaart via een TV-scherm te kunnen volgen.

De dochters Marianne en Daniëlle leidden de uitvaartplechtplechtigheid. Ook met andere familieleden werd een aantal familiaire momenten met de aanwezigen gedeeld, waarbij Wiel een belangrijke rol speelde in de altijd positieve onderlinge contacten.

Andere sprekers waren dhr. Niek Hendrix / Stichting Adoptiegraven en dhr. Edwin Jacobsz / Bond van Wapenbroeders. Onder de linken naar de foto’s treft u de toespraak van dhr. Jacobsz aan.

Naar de foto’s van dhr Pim Ermers: >

Naar de foto’s van mevr. Inge Mackus, gemaakt met het fototoestel van Wiel Mackus: >

Toespraak dhr. Edwin Jacobsz

Beste Rina – dochters Marianne en Daniëlle met hun partners en kinderen – overige familieleden  – vrienden en kennissen – Wapenbroeders en -zusters – geachte andere aanwezigen,

Het is mij een eer om hier tijdens deze afscheidsdienst voor Wiel Mackus een toespraak te mogen houden namens de Wapenbroeders en -zusters, in het bijzonder het Dagelijks Bestuur van het Regionaal Coördinatie Team Wapenbroeders Zuidelijk Nederland en de Afdeling Ospel waar Wiel vele jaren tot aan zijn overlijden lid van was.  

De dood komt als een dief in de nacht. Zo luidt het spreekwoord. Soms kondigt hij zich aan door ernstige ziekte vooraf, maar ook gebeurt het dat hij zeer onverwacht toeslaat en de geliefden van de getroffene met veel verdriet achterlaat. Wiel heeft zijn overlijden heel duidelijk zien aankomen. Hij sukkelde al geruime tijd met zijn gezondheid. Het bericht van een aantal weken geleden dat hij ongeneeslijk ziek was, niet verder kon worden behandeld en alleen nog maar pijnbestrijding werd toegepast bracht veel verdriet in de familie. Er moest ernstig rekening worden gehouden met een overlijden op een niet al te lange termijn.

Toen dhr. Frits Paulissen en ik hem en zijn echtgenote Rina een goede twee weken geleden thuis hadden bezocht was hij heel goed aanspreekbaar en nam tot onze verbazing op een wonderlijk goede wijze deel aan het gesprek. Was het misschien een korte opleving? Wie zal het zeggen. Het bericht dat Wiel op zaterdagavond 28 oktober onverwacht onwel werd en overleed sloeg bij mij als een bom in. Niet alleen bij mij, maar ook bij vele anderen.

Als inleiding naar de tijd dat Wiel lid was van de Bond van Wapenbroeders wil ik het kort hebben over zijn uitzending naar het voormalig Nederlands Nieuw-Guinea. Op 19-jarige leeftijd werd Wiel als dienstplichtige in juni 1961 uitgezonden en keerde terug naar Nederland in november 1962. Hij maakte toen deel uit van het 6e Infanteriebataljon “Oranje Gelderland”. Dat kunt u ook zien aan de gesp op zijn baret. In het inzetgebied was het allesbehalve rustig De Republiek Indonesië had haar militaire infiltraties via landingen en uit de lucht sterk opgevoerd en het was zaak om stand te houden en bezetting te voorkomen. Wiel werd door deze uitzending Defensieveteraan. Deze achtergrond heeft ongetwijfeld ook meegespeeld bij zijn beslissing om lid te worden van de Bond van Wapenbroeders.  

Wiel ken ik al vele jaren. Hij is op 28 januari 1999 lid geworden van de Bond van Wapenbroeders en werd ingedeeld bij de Afdeling Ospel. Al snel toonde hij zijn grote mate van betrokkenheid bij het organiseren van allerlei activiteiten, zowel activiteiten met een feestelijk tintje als herdenkingen en uitvaarten van kameraden of hun familieleden. Hij was een zeer gewaardeerd lid in de Afdeling Ospel. Het kwam maar heel zelden voor dat hij niet aanwezig was op een activiteit van de Afdeling Ospel of een activiteit elders waar de Afdeling Ospel voor uitgenodigd was.

Toen de penningmeester van de Afdeling Ospel in 2021 zijn functie had neergelegd heeft Wiel deze functie van hem overgenomen. Ook bij het vacant worden van de functie van secretaris door het vertrek van mevrouw Van Beek in 2022 heeft Wiel deze functie tijdelijk op zich genomen. Bij zijn overlijden was Wiel dus zowel secretaris als penningmeester van de Afdeling Ospel, hetgeen een flinke belasting voor hem vormde. Maar Wiel was altijd een doorzetter geweest en heeft nooit laten merken dat het hem eigenlijk te veel werd.

In de eerste jaren van dit millennium gaf Wiel aan belangstelling te hebben voor een bestuursfunctie in het toenmalige Gewest Limburg. Mijn kennismaking met Wiel dateert uit deze periode, toen ik voorzitter was van dit gewest. Hij werd al gauw secretaris. Samen hebben wij diverse excursies naar verschillende plaatsen georganiseerd. Wij gingen dan vaak met een dubbeldeks bus vroeg in de ochtend op pad en kwamen vrijlaat in de avond terug. Dat was de tijd dat het niet zo veel moeite kostte om een bus vol te krijgen voor een excursie. In die tijd is het Gewest Limburg ook begonnen met het structureel organiseren van gewestelijke schietdagen en werd op een zeer enthousiaste manier aan PR gewerkt. Het Gewest Limburg was het meest actieve gewest binnen de hele Bond van Wapenbroeders, en daar had Wiel op een enthousiaste manier aan meegewerkt.

In 2010 werden bij een rigoureuze reorganisatie binnen de Bond van Wapenbroeders alle gewesten opgeheven en werden de afdelingen rechtstreeks bestuurd door het Bondsbestuur. In Limburg werd gelijktijdig besloten om een Regionaal Coördinatie Team Wapenbroeders Limburg (RCT WL) in de plaats van het Gewest Limburg in het leven te roepen. Aanvankelijk bleef Wiel secretaris bij het Dagelijks Bestuur van deze nieuwe organisatie. Na de aansluiting van Noord-Brabantse afdelingen bij dit samenwerkingsverband in 2011werd de naam hiervan veranderd in Regionaal Coördinatie Team Wapenbroeders Zuidelijk Nederland (RCT WZ-NL) en werd Wiel 2e secretaris en 2e penningmeester in het Dagelijks Bestuur van het RCT WZ-NL.

In de afgelopen jaren tot en met 2022 heeft hij zijn sporen verdiend als trouwe medewerker bij de organisatie van de jaarlijkse Dag der Banieren, aanvankelijk gehouden in de Nassau-Dietzkazerne te Budel, daarna in de Van Hornekazerne te Weert en later tot op de dag van vandaag in de Luitenant-generaal Bestkazerne te Vredepeel. Door het uitvallen van de PR-functionaris van het RCT WZ-NL een paar jaar geleden vanwege ernstige ziekte heeft Wiel zich ook ontfermd over het PR materieel en materiaal van dit samenwerkingsverband. Voorts heeft hij, voordat hij ziek werd, trouw deelgenomen aan de trainingsmomenten van het Exercitieteam.

De functies van 2e secretaris en 2e penningmeester van het RCT WZ-NL heeft Wiel, evenals het bij de Afdeling Ospel was gegaan, tot aan zijn overlijden vervuld. In de laatste paar jaren heeft hij tevens zorggedragen voor een goede plek waar de Bondsbanier kon worden bewaard. Saamhorigheid en kameraadschap stonden hoog in zijn vaandel geschreven. Voor zijn voorbeeldige inzet heeft de Bond van Wapenbroeders de Bondsmedaille aan hem toegekend. Met het overlijden van Wiel hebben wij een trouwe en zeer gemotiveerde Wapenbroeder verloren.

Ja, de dood kwam bij wiel als een dief in de nacht! En op zo’n moment ga je je realiseren dat het leven aan een zijden draadje hangt! Een spreekwoord dat aangeeft dat het leven heel kwetsbaar is.

Ik heb getracht om met wat voorbeelden Wiel te schetsen zoals ik hem heb leren kennen. Dit beeld is verre van compleet. Maar dat was ook niet de bedoeling.

Vandaag verzorgen de Wapenbroeders de ceremonie die behoort bij een begrafenis of crematie met Bondseer. Wij Wapenbroeders en -zusters vinden het een eer om een overleden collega met respect naar zijn of haar laatste rustplaats te begeleiden. Als het mogelijk is doen we dat met een daarbij behorende ceremonie, zoals vandaag.

Staat u mij toe dat ik mij nu kort tot Wiel richt:

Wiel, aan jouw leven is te vroeg een eind gekomen. Ik ben ervan overtuigd dat je nog vele interessante zaken wilde realiseren. Helaas is abrupt een eind gekomen aan jouw leven met jouw lieve echtgenote Rina, en af en toe omringd door jouw kinderen en kleinkinderen.

Wij Wapenbroeders en -zusters zullen jou nog lange tijd in gedachte houden en zeker niet gauw vergeten. Het ga je goed op de plaats waar je nu bent.

Tot slot een woord aan Rina. Ik hoop dat je dit grote verlies goed kunt verwerken. En dat geldt natuurlijk ook voor de andere naaste en overige familieleden. Heel veel sterkte voor de toekomst toegewenst. Als echtgenote van een overleden lid van de Bond van Wapenbroeders is er voor jou, Rina, altijd een plek waar je terecht kunt, vooral bij de activiteiten van de Afdeling Ospel. En in dit geval natuurlijk ook bij de activiteiten van het RCT WZ-NL.

Ik wil het hierbij laten.

Dank u wel voor uw aandacht!