Nieuws

Waardige herdenking van de bevrijding van Goirle

Op 22 oktober 2023 organiseerde de Bond van Wapenbroeders, Afdeling Midden-Brabant een herdenking ter gelegenheid van 79-jarige bevrijding van Goirle. Naast de burgemeester Van Stappershoef en de wethouders Criens en Van Dijk, vertegenwoordigers van politieke partijen, de Britse familie Conde en andere genodigden, waren dit jaar voor het eerst ook de jeugdburgemeester Stan Bremer en de jeugdgemeenteraad van Goirle aanwezig. Onder een flinke publieke belangstelling begon de herdenking om precies 14.00 uur met de opmars van 7 vaandels en banieren, vooraf gegaan door de piper Willy McVean.

Na het welkomstwoord door de voorzitter dhr. Jan Schrijver stond de burgemeester van Goirle, dhr. Mark van Stappershoef uitvoerig stil bij de gitzwarte periode van de oorlogsjaren in Goirle.  

Op deze herdenkingsplek hier op ons kerkhof. Altijd op de zondag vóór 27 oktober’.

Vervolgens gaf hij aan ‘En bij al die uiteenlopende herdenkingen, op al die verschillende plaatsen, is er één indringende boodschap. Eén boodschap die wereldwijd en elk jaar terugkomt. Eén boodschap die miljoenen mensen in alle talen steeds opnieuw naar elkaar uitspreken. En die boodschap is: Dit Nooit Meer!

Tot slot had hij een aansporing voor de aanwezige jeugd. ‘Het is belangrijk dat het indringende leed, de vele slachtoffers en het grote verdriet nooit vergeten worden. Daarom moeten ook júllie de verhalen uit de oorlog blijven vertellen. Daarom moeten ook júllie blijven herdenken. Overal en elk jaar opnieuw. En dat niet alleen. Want het is goed om erover te spreken, maar nog beter om ernaar te handelen. En misschien, heel misschien, komt er dan ooit nog een tijd waarin er nergens op de wereld een oorlog is. En dus overal vrede. Dankzij jullie komt er misschien ooit echt betekenis aan die indringende boodschap: Dit Nooit Meer!

Hierna vertelde Wapenbroeder Hans Kroes het verhaal. Normaal wordt het verhaal verteld over een geallieerde militair. Dit keer werd de traditie doorbroken door te vertellen over de drie Goirlese militairen, die tijdens WO II  om het leven zijn gekomen. Dit zijn Anton Versteden, Adrianus Mallens en Jan van der Wal. Daarnaast werd ook aandacht besteed aan de in het voormalig Nederlands-Indië omgekomen Goirlenaren alsmede aan de omgekomen Goirlese verzetstrijders. Zijn volledige bijdrage is hieronder te lezen.

De twee leerlingen Yara en Chloey van BS De Bron hadden weer mooie gedichten gemaakt over de vrijheid. Vervolgens volgde de overdracht van het monument en de graven van groep 8 van BS De Bron naar groep 7. 

Marij van Belkom vertolkte weer op bijzondere wijze het lied ‘We’ll meet again’. De herdenking werd afgesloten met het Wilhelmus en een defilé langs de graven. Daarna konden de aanwezigen nog napraten met een kopje koffie in Cultureel Centrum Jan van Besouw.

Naar de foto's van mevr. Ineke van Kleijnenbreugel: >

Naar de video van dhr. Hans van Kleijnenbreugel: > volgt

Naar de video van de Lokale Omroep Goirle: >

 

VERTEL HET VERHAAL, HERINNER HET VERHAAL, ZODAT WIJ HEN NIET VERGETEN

Sinds lange tijd vertellen wij het verhaal van buitenlandse geallieerde militairen, die op dit kerkhof zijn begraven. Deze keer doorbreken wij deze traditie en besteden wij aandacht aan een aantal Goirlese militairen, die zowel tijdens de Tweede Wereldoorlog als in het voormalig Nederlands-Indië om het leven zijn gekomen.

Als enige Nederlandse militair is Anton Versteden hier op dit kerkhof begraven.

De volgende dag, toen hij liggend in een sloot werd gevonden, werd hij overgebracht naar een ziekenhuis in Delft. De geboden hulp mocht niet meer baten. In de avond van 11 mei 1940 bezweek Anton aan te groot bloedverlies en een opgelopen infectie. Anton is 20 jaar geworden en werd op dit kerkhof begraven.

Daartoe werd het vrachtschip Pavon gevorderd, zodat de Nederlandse militairen naar La Rochelle konden evacueren. Aan boord van het overvol geladen schip bevonden zich een kleine 1500 Nederlandse militairen, voor het merendeel troepen uit oostelijk Noord-Brabant.

In de avond van 20 mei 1940 verliet de Pavon met vier kleine escorteschepen de haven van Duinkerke en bleef dicht bij de kust. Enkele kilometers voorbij de haven kreeg de Luftwaffe het schip door de heldere maan snel in het zicht. Een Duitse jager nam de Pavon onder vuur. Een voltreffer sloeg midscheeps in met veel slachtoffers tot gevolg.

Toen de lading katoen aan boord vlam vatte, ontstond er een enorme vuurzee met totale paniek tot gevolg. Tegen de ochtend werd het schip met nog honderd gewonden aan boord volledig geëvacueerd. Aan land werden de Nederlandse militairen door de Duitsers geïnterneerd en te voet weggevoerd. De scheepsramp van de Pavon kostte aan zeker vijftig man het leven. Een van hen was Adrianus.

Op 27 mei 1940 bezweek hij aan zijn opgelopen verwondingen tijdens de ramp in het ziekenhuis in Calais. Adrianus was 28 jaar geworden.

In 1956 werd hij als onbekende soldaat overgebracht naar het Nederlands Ereveld te Senlis bij Parijs. Door de oplettendheid van een vakantieganger werd de verblijfplaats van Adrianus duidelijk, waar de familie al lang naar had gezocht. In september 1965, dus 25 jaar later, kon de familie samen met  pastoor Van Riel, voor het eerst het graf in Frankrijk bezoeken.

Dit zijn gesneuvelde Goirlese jonge mannen, die bij de uitvoering hij hun Vaderlandse plicht in een ver land, het voormalige Nederlands-Indië, om het leven zijn gekomen. 

Ook op dit kerkhof is er een gedenksteen voor deze jonge mannen te vinden. Bij een andere gelegenheid zullen wij aan hen meer aandacht moeten besteden, evenals de verzetsstrijders in Goirle, die tijdens de Tweede Wereldoorlog om het leven zijn gekomen.

VERTEL HET VERHAAL, HERINNER HET VERHAAL, ZODAT WIJ HEN NIET VERGETEN