Nieuws

36e herdenking bij Nationaal Indiëmonument Roermond

Tijdens de 36e herdenking bij het Nationaal Indiëmonument  in Roermond stond traditioneel de in voormalig Nederlands-Indië en Nieuw-Guinea omgekomen Nederlandse militairen centraal. Naast diverse autoriteiten was ook de Bond van Wapenbroeders goed vertegenwoordigd met banierdragers en een groot aantal Wapenbroeders.

In zijn welkomstwoord door de voorzitter stichting Nationaal Indië-monument 1945-1962, dhr. Jo Kneepkens memoreerde hij dat de naweeën van het Meerjarig Onderzoek nog steeds voelbaar zijn en nog niet door iedereen verwerkt. Veel is hierover geschreven en gezegd. Toen zijn genoegen zijn Defensieorganisaties het gesprek blijven aangaan met de veteranen om iedere keer weer naar de belevingen en de verhalen van de veteranen te luisteren alsmede hiermee de veteranen een hart onder de riem te steken.

Aalmoezenier Sanneke Brouwers gaf in haar gebed aan dat wij denken aan hen, die zijn gestorven in het voormalig Nederlands Indië en Nieuw-Guinea. Ook aan hen, van wie wij later afscheid moeten hebben nemen.

In de herdenkingstoespraak door demissionair staatssecretaris van Defensie, dhr. Van der Maat ging hij in op indrukkende verhalen van twee veteranen. ‘Hun verhalen maakten voelbaar wat veel veteranen van hun generatie meemaakten: de pijn, het verdriet, de onzekerheid, de doodsangst en bij thuiskomst de onrechtvaardigheid en het dan maar zwijgen als overlevingsstrategie’.’Er schuilt een uniek verhaal in ieder van de mannen die gingen’, vertelt de staatssecretaris van Defensie. ‘Die in opdracht moesten vechten… of vrijwillig zijn gegaan. En het zijn al die verhalen die de geschiedenis kleuren, en een gezicht geven. Die je bijblijven’.

Vervolgens volgde de officiële kranslegging, de taptoe, een minuut stilte en daarna het Wilhelmus.

De ceremonial flypast door vier F-35's van de Koninklijke Luchtmacht boven het herdenkingspark in een missing man-formatie was indrukwekkend. Een van de gevechtsvliegtuigen heeft hierbij de formatie verlaten en symboliseert zo de gevallen kameraden.

In zijn toespraak door voorzitter van het Karel Doorman Fonds, dhr. Beckering ging hij in over de vaak primitieve en veelal gevaarlijke omstandigheden, waaronder het marinepersoneel haar taken moest uitvoeren in het voormalig Nederlands-Indië.